Ήταν ο πρώτος της παρέας που παντρευόταν. Η παρέα θεώρησε καθήκον να παρευρεθεί στο γάμο και να τον "κρεμάσουμε" με όλες τις τιμές. Πήγαμε λοιπόν στο σπίτι του Αριστοτέλη και βγάλαμε αναμνηστικές φωτογραφίες πριν πάμε στην εκκλησία και λήξει η ελευθερία του. Η νύφη που ήταν από τη Μακεδονία και δεν μας γνώριζε, δεν τον άφηνε μόνο του, μαζί με μας τσοι..... "κουζουλούς". Σου λέει μπας και του αλλάξουνε γνώμη και τον ψάχνω και δεν θα τον βρήσκω. Ασε νά'χουμε το νού μας καλού-κακού.
Σήμερα όλοι αυτοί που βλέπεται στη φωτογραφία είναι συνταξιούχοι, με παιδιά και με εγγόνια οι περισσότεροι. Ο Αριστοτέλης έμεινε στη Βόρεια Ελλάδα. Τώρα πρέπει να μένει Θεσσαλονίκη. Οι άλλοι της παρέας μένουν στην Αθήνα, στον Πειραιά, στο Ηράκλειο, στα Χανιά και στον Αγιο Νικόλαο. Στο χωριό δε μένει κανένας. Αλλά όλοι τον Αύγουστο γίνονται κάτοικοι του χωριού. Εκτός βέβαια τους Αγιονικολιώτες που γίνονται πιο συχνά λόγω κοντινής αποστάσεως. Μόνο ο Αριστοτέλης δεν έρχεται κάθε χρόνο. Είναι η απόσταση μεγάλη και οι υποχρεώσεις και τα χρόνια στη πλάτη μας, έχουν βαρύνει τα πόδια μας. Έχω να τον δώ κάμποσα χρόνια. Όμως αυτή η φωτογραφία της παρέας μου θυμίζει πόσο δεμένοι ήμαστε τότε και πόσο "σκορποχώρι" ήμαστε σήμερα, γενικώς.
