Οι αμπουρνόλες του Μάη

Οι αμπουρνόλες ή αμπουρνέλες ή κορόμηλα καμόνονται τον Μάη. Ηταν το αγαπημένο μου φρούτο οταν πήγαινα Γυμνάσιο. Στη διαδρομή Νεάπολη - Λίμνες ηταν μερικές απουρνολιές που τις είχαμε σταμπάρει και περιμέναμε να καμοθούν για να κανουμε την επίσκεψή μας !!Βεβαια αυτο το ειχε υπόψη του και ο αγροφύλακας του Νικηθιανού και μας έστεινε καρτέρι !! Στο μέσο της διαδρομής Νεάπολης - Νικηθιανού εκεί που ειναι τωρα ενας νερόμυλος, στον ποταμό, ήταν μια αμπουρνολιά που εκανε φοβερές κίτρινες αμπουρνέλες. Ηταν στο χωράφι της Μενεγάκενας πεθεράς του Μπάρμπα μου του δασκάλου Σταθη Χαλκιαδάκη. Μια μερα που περνούσα απο εξω από το σπίτι της μου φώναξε να της παρω κάτι από το μπακάλικο. Οταν γύρησα της ηπα για την αμπουρνολιά . Θεία, αμα γίνουν οι αμπουρνόλες να πάω να κοψω μερκές, να σου φερω και σένα από την αμπουρνολιά σου που ειναι πανω από τον Νικηθιανό ; Να πας, να χεις την ευχή μου μωρέ ανήψο, να τις δοκιμάσω και εγώ που δεν μπορώ να πάω. Εγώ βεβαια πονηρά σκεπτόμενος αν με πιασει ο δραγάτης, ζήτησα να εχω την αδεια της θειάς Μενεγάκενας. Ενα μεσημέρι λοιπόν που σχολαγαμε από το Γυμνάσιο μια ομάδα συνομηλίκων σταματήσαμε στο χωράφι. Τους ειπα για την αμπουρνολιά και πήγα πρωτος και εκοψα μερικές και μετα έκατσα στο δρόμο να κρατώ τσίλιες για τον δραγάτη !! Ο Μανώλης Λαζαράκης της Ολγας, με τον Χαρίλαο Κοκολάκη βγήκαν πάνω στο δεντρο και εκοβαν αμπουρνόλες ενω ο Μανώλης του Νικήστρατου κρατούσε τσιλες από την αλλη μεριά του ποταμού.Και ξαφνηκά, τουτ-τούτ, το μουζουκο του δραγάτη που ηταν κρημμενος από την αλλη μερια στις καλαμιές !!Απο το ζορε τους να κατεβουν ο Μανώλης με το Χαρίλαο, σπάνε το κλαδι και πέφτουν μεσα στους βάτους στο ποταμό!! Ο Δεμέτζος το εβαλε στα πόδια οπως και εγω που ημουν στον αμαξοτό.Πήγαμε κατ' ευθείαν στις θειάς τις εδωσα τις αμπουρνέλες που κρατούσα και της ειπα για τον δραγάτη. Ο δραγάτης ειχε πιασει τον Λάζαρο με τον Χαρίλαο και τους πήγε στην Μενεγάκενα.Ετουτουσές τους μπαταξίδες έπιασα πάνω στη αμπουρνολιά σου και κρεφτανε τις αμπουρνέλες σου. Ηντα να τους κάνω ; Αστα μωρε τα κοπέλια και εγω τα πεψα να μου φερουνε δυό αμπουρνέλες που δεν μπορώ να πάω . Και του εδειξε τις αμπουρνέλες που της ειχα δώσει μποηγουμένως. Κι ετσι γλητωσαμε το πρόστημο από τον αγρονόμο που ερχόταν μια φορά το μηνα στο δημαρχείο και δίκαζε τους παραβάτες που του πήγαιναν οι δραγάτες !! Ο Μπάρπας Αβράμος που ειχε το κάρο από το Χουμεριάκο και ερχόταν πολλές φορές στο χωριό (η γυναίκα του ηταν από τις Λίμνες) και μας επερνε στο κάρο οταν γυρνάγαμε το μεσημέρι από το Γυμνάσιο,για μη πηγαίναμε με τα πόδια στο χωριό,μας έλεγε για τις αμπουρνόλες .Να μη τρώτε παιδιά μου πολλές αμπουρνέλες γιατι θα κάνει ο κωλος σας κεραζόζες (θα μας πιασει διάρροια) !!Αυτά γινόταν με τις αμπουρνέλες εν ετη 1956

Ολοι οι Σφακιανοί πάνε στον Παράδεισο !!

Την Κυριακή που περασε ειχαμε το 40ήμερο μνημοσυνο της πεθεράς μου.Μετά την εκκλησία κάτσαμε σε μια ταβέρνα οι συγγενείς για το καθιερωμένο γευμα. Διπλα μου καθόταν ο φιλος μου ο Μιχάλης, συμπέθερος του μπατζανάκη μου Σταυρου, Σφακιανός αλλά με εμπειρία του κόσμου μια και ηταν ασυρματιστής στα βαπόρια για αρκετά χρόνια. Μαλιστα μου ειπε οτι εχει κάνει το γυρο της γης πάνω από 10 φορές ταξιδευοντας με τα καράβια. Το παρουσιαστικό του δεν σου θυμίζει Σφακιανό. Κοντός με χαρούμενη φατσα χωρις μαυρα πουκάμισα. Κάποια στιγμή μου ειπε εμεις φίλε μου οι Σφακιανοι πάμε ολοι στον παράδεισο αμα ποθάνουμε. Τον κυταξα με απορια και τον ρώτησα.Και πως γινεται αυτό; Ααα μου λεει θα σου πω μια ιστορία για να καταλάβεις. Οταν ο χριστός ηταν στη γή, βρέθηκε με ενα καράβι στα σφακιά. Ηταν χειμώνας,τρικυμία με πολύ κακό καιρό με βροχή και χιόνι. Βρηκαν ενα απάνεμο ορμο και αραξαν και κατεβηκαν να δούνε που βρήσκονται. Ηδαν ενα κούμο που ειχε καποιο φως και ο Χριστός κτυπησε τη πόρτα. Μεσα ηταν ενας Σφακιανός τυροκόμος και τυροκομούσε. Μολις ειδε τον Χριστό του ειπε. Περνα μεσα αθρωπέ μου και μη καθεσε στο κρύο, να ζεσταθεις λιγάκι στη φωτιά. Ο Χριστός μπήκε μεσα και του ειπε. Καλά δεν θα με ρωτήσεις ποιός ειμαι; Πως με βαζεις στο σπίτι σου χωρις να ξέρεις ; Ααα κουμπάρε εδώ ειναι Σφακία και δεν ρωτούμε ουτε ποιός εισαι ουτε από που εισαι. Δεν εχεις ακούσει για την Σφακιανή φιλοξενία; Ο Χριστός του ειπε. Μα δεν ειμαι μοναχός εχω και αλλους μαζί μου.Και δεν μου το λες μονο αφήνεις τους αθρωπους οξω να παγώσουν; Μπητε μεσα να ζεσταθητε να φατε πράμμα να στιλωθητε να βρουμε τοπο να κοιμηθητε και αυριο ανε φτιάξει ο καιρός να πάτε στο καλό. Ειπε ο Σφακιανός. Την αλλη μερα ο καιρός εφτιαξε και ο Χριστός ετοιμάστηκε να φύγει. Λεει λοιπόν στον Σφακιανό. Σ'ευχαριστώ για την φιλοξενία σου αλλά θελω να σου πώ ποιός ειμαι.Βρε αθρωπέ μου σου ειπα δεν θελω να μαθω, αλλά αφού επιμένεις πέστο να ησυχάσεις. Ειμαι ο Χριστός και θα ηθελα να μου πεις τι χάρη θέλεις να σου κάνω για τη φιλοξενία σου. Δε σουπα οτι εμεις οι Σφακιανοι έχουμε παράδοση τη φιλοξενία και δεν θέλουμε πληρωμή; Να πάτε στο καλό. Ο Χριστός επιμενε και ο Σφακιανός του λέει. Αφού επιμένεις να σου πώ ενα παράπονο που εχω στη ζωή μου. Οσες φορές κιαν επαιξα χαρτά ποτέ δεν κέρδισα. Καιθέλω μια φορα να κεδρίσω και γώ. Εγινε του λεει ο Χριστός και εφυγε. Περασανε χρόνια και ηρθε η ωρα που ο Σφακιανός πέθανε. Τον πήρε ο Μιχαλάκης και τον πηγε στον Αγιο Πέτρο. Βρε καλώστονε, για να δούμε τι γράφει το βιβλίο για σένα, που θα σε στείλουμε; Εσύ εισαι που μας φιλοξένησες στον κούμο σου, τοτε που χαθήκαμε με το καράβι. Ειπε ο Αγιος Πέτρος διαβάζοντας το βιβλιο της ζωής του καθενός αθρώπου. Θα πας στον Παραδεισο. Ο Σφακιανός σκέφτηκε αυτό που ειχε ζητησει από τον Χριστό και ηθελε να μαθει αν πράγματι ισχυε ακόμη. Ετσι ρώτησε τον Αγιο Πέτρο. Θέλεις να παίξουμε μια παρτιδα χαρτιά να περάσει η ωρα; Δεν βλέπω να περιμένει κανένας αλλος . Ο Αγιος Πέτρος γελασε και του ειπε. Εγω ειμαι Αγιος πιστευεις οτι μπορείς να με κερδίσεις στα χαρτιά ; Θα δούμε ειπε ο Σφακιανός. Και για να εχει και ενδιαφερον η παρτίδα,αν κερδίσω θα μου δώσεις τα κλειδιά του παραδείσου να ξεκουραστείς και συ. Ο Σφακιανός κερδισε την παρτίδα και από τότε ολοι οι Σφακιανοί μπένουν στον παράδεισο, εξ αιτίας του Σφακιανού κλειδοκράτορα του παραδείσου.