ΣΤΗΝ ΟΞΑ ΜΕΤΑ 53 ΧΡΌΝΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

Το είχα απωθημένο να ανεβώ στην οξά, αλλά πάντα κάτι τύχαινε

και δεν τα κατάφερνα. Φέτος μια και βρέθηκα στο χωριό είπα να μην αφήσω την ευκαιρία να πάει χαμένη. Βέβαια υπήρχε μια δυσκολία. Δεν είχα αυτοκίνητο μια και η κλούβα μου μετα από 42 χρόνια υπηρεσίας αποφάσισε να πάρει <σύνταξη> !! Ε αυτό δεν πρόκειται να μου γίνει εμπόδιο είπα . Θα ανεβώ στην οξά έστω κι αν χρειαστεί να πάω με τα πόδια !! ¨Όμως ο γείτονάς μου ο Γιώργης Πεδιαδίτης προσφέρθηκε να με πάρει στο αγροτικό του μέχρι τον καλό λάκο, κι από εκεί να ανεβούμε με τα πόδια στη κορυφή της οξάς που είναι η εκκλησία του τιμίου σταυρού. Η τελευταία φορά που το είχα επιχειρήσει αυτό ήταν το 1968 μετά το Πάσχα. Νεαρός 25ντάρης με άλλους νεότερους τότε, αποφασίσαμε να πάρουμε 10 κιλά μπριζόλες και να τις φάμε στην οξά, με την ευκαιρία που θα γιόρταζε η εκκλησία για την γιορτή της ζωοδόχου πηγής. Η άνοδος στη οξά αποδείχτηκε δύσκολη επιχείρηση. Τα χρόνια έχουν περάσει και τα πόδια δεν ανταποκρίνονται στα θέλει του μυαλού !!Όμως η επιθυμία ήταν δυνατότερη από τη κούραση και τον αέρα που λες και το έκανε επίτηδες να φυσά και όσο ανεβαίναμε στο βουνό όλο και πιο δυνατά σαν να ήθελε να μας εμποδίσει ν' ανεβούμε. Ήμαστε από τους πρώτους προσκυνητές. Ο παπάς μονο ήταν μπροστά μας με τους ψάλτες !! Επιτέλους τελείωσε αυτή η ατελείωτος ανηφόρα και φτάσαμε στην εκκλησία. Η εικόνα που βρήκα δεν μου άρεσε καθόλου. Παρόλο που η εκκλησία ήταν περιτριγυρισμένη με περίφραξη ο βοσκός που είχε τα πρόβατα του εκεί τριγύρω, τ' άφηνε και μπαίνανε στο περίβολο της εκκλησίας. Αισθανόμουνα ότι ήμασταν φυλακισμένοι !! Δεν μπορούσαμε ούτε να πάμε να δούμε τις δαχτυλιές του <σαραντάπηχου> !! Μη πας μου είπε ο ανιψιός μου ο Στεφανής θα στεναχωρηθείς. Είναι καλυμμένα με τα <προβατσουλιές> των οζών και τα χώματα που ρίχνουν περνώντας!! Θύμωσα με την αρχαιολογική υπηρεσία που δεν αφήνει να φτιάξουν δρόμο να ανεβαίνει στην εκκλησία αλλά αφήνει τους βοσκούς ανεξέλεγκτους να καταπατούν να βρωμίζουν και να καταστρέφουν ότι αρχαιολογικό υπάρχει εκεί !!! Η Θέα πάντως από εκεί πάνω σε αποζημίωνε και με το παραπάνω για ότι άσχημο είχα δει γύρο από την εκκλησία. Από τη σπιναλόγκα μέχρι τον Άγιο Νικόλαο και μέχρι τη παχιά άμμο και το καβούσι - αν είχε πιο καθαρή ατμόσφαιρα θα φαινόταν μέχρι τα χωριά της Σητείας-Όταν τελείωσε ο εκκλησιασμός κάτσαμε έξω από την αποθήκη της εκκλησίας και τσιμπήσαμε ότι είχαν φέρει οι προσκυνητές. Γαρίδες νηστήσιμα και φυσικά άρτο. Βγάλαμε και αναμνηστικές φωτογραφίες και πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Παρότι ήμουν κουρασμένος από την ανάβαση και την κατάβαση ήμουν ικανοποιημένος που είχα κάνει μια επιθυμία μου πραγματικότητα. Βοήθεια μας η χάρη του τιμίου σταυρού και την επόμενη φορά με το καλό.

Ο ΚΟΡΩΝΟΪΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΧΩΡΙΌ ΜΑΣ

Και όμως ο κορωνοϊός κάνει καλό στα χωριά !! Μια διαπίστωση που οσο κι αν φαίνεται αντιφατική είναι πραγματικότητα. Μπορεί η πανδημία του κορωνοϊού να έχει προκαλέσει πολλά προβλήματα σε όλο τον κόσμο, αλλά εχει κάνει κκαι ενα καλό !! Μαζεψε αρκετές οικογένειες της διασποράς πίσω στα χωριά !!Κυρίως μέσης ή και μεγαλύτερης ηληκίας. Το σκεπτικό που προκάλεσαι αυτόν τον επαναπατρισμό ήταν όιι στο χωριό υπάρχει ενα σπίτι για να μείνουν, είναι πολύ λιγότερος ο κόσμος, υπάρχουν λιγότερα κρούσματα, υπάρχει ευκολη πρόσβαση σε είδη πρώτης ανάγκης και το κυριώτερο προστατεύονται οι ιδιοι και τα νεότερα μέλη της οικογένειας που δεν μπορούν να μετακομίσουν στο χωριό λογω εργασίας και εκπαίδευσης. ;Ήταν ευχάριστη έκπληξη ερχόμενος στο χωριό και διαπιστώνοντας ότι αρκετοί γνωστοί μου γύρισαν και μένουν στο χωριό, εξαιτίας της πανδιμίας του κορωνοϊού. Από τους μόνιμους κάτοικους στο χωριό κανεις δεν πέθανε από κορωνοϊό και δύο που κόλλησαν από συγγενή που μένει εκτός χωριού ευτυχώς καθάρησαν χωρίς δισάρεστες συνέπειες. Αλλά και στα μετόχια των Λιμνών διαπίστωσα ότι και εκεί γύρισαν αρκετοί <αθηναίοι> λιμνιώτες!! Συγκεκριμένα στην Αγία Πελαγία που επισκευτικά για να δώ αν υπάρχουν φέτος ελιές βρήκα συγγενείς που φτιάχνουν τα πατρικά τους και μένουν εκεί από πέρυσι που αρχισε η πανδημία και σκέπτονται να μείνουν εδώ και στο μέλλον. Να λοιπόν και κάτι καλό που έκανε αυτή η πανδημία !!Μάζεψε αρκετό κόσμο στα πατρικά χωριά τους. Ουδέν κακόν αμιγές καλού, έλεγαν οι αρχαίοι που ήξεραν κάτι παραπάνω από μας !!

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΠΑΛΙΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΣΤΟ ΧΩΡΙΌ

Ηρθε επιτέλους η ώρα να βρεθώ στο χωριό μου να δώ παλιούς φίλους και συγγενείς και να γεμίσω τις <μπαταρίες> μου με το Λιμνιώτικο αρωμα των αναμνήσεων . Εδώ και δυό χρόνια που μας ταλαιπωρεί ο κορωνοϊός, μας έχει βάλει σε εμπάρκο σε πολλά θέλω μας και σε πολλές απαγορεύσεις.Η επιθυμία όμως να βρεθώ στο χωριό είναι πιο δυνατή και νικά τις όποιες απαγορεύσεις των <ειδικών> σχετικά με τις προφυλλαξεις για τον κορωνοϊό. Ετσι μολις ήρθα αφού πρωτα άνοιξα το πατρικό μου σταμάτησα στη μέση τσι αυλής και πήρα βαθιές ανάσες να ρουφήξω το οξυγόνο που μου προσφέρουν απλώχερα τα δέντρα της αυλής. Αλλο πραμα αυτός ο αερας της αυλής του πατρικού μου !! Σε κάνει πενήντα χρόνια νεώτερο !!! Σε ταξιδεύει στο παρελθόν στα παιδικά σου χρόνια και σε γεμίζει με γλυκές αναμνήσεις των νεανικών σου χρόνων. Μετά όταν ο ηλιος αποφάσισε να μας αφήσει να ανασάνουμε λιγάκι από τον καύσωνα που φέτος μας έχει αλλάξει τα φώτα, πήγα στη <προκυμαία> του χωριού που βρήσκονται τα εναπομήναντα καφενεία. Ποιά καφενεία δηλαδή που εχουν γίνει ξακουστές ταβέρνες !! Τα <κάτω καφενεία> που τωρα δεν είναι κάτω αλλά εχουν γίνει κιαυτά <πέρα>. Ο <Χριστίνης> αυτός τουλάχιστον είναι σταθερός στη παλιά του θέση !!! Και μετά μας τελείωσαν !! Πάει του Χαρίλαου, παει του Φιλόθεου, του καλιώροκωσταντή έγινε ,ταχυδρομείο, του Σωμπατή κλειστό. Ασε τα μέσα και τα κάτω καφενεία. Αυτά υπάρχουν μονο στις αναμνήσεις μας. Μωρέ καλώστονε εβρήκες επιτέλους το δρόμο κ'ήρθες ;; Με καλωσόρησε ο παιδικός μου φίλος και παλιός γείτονας μου ο Στέλιος Λεμπιδάκης. Αφού ήπαμε τα σχετικά πως τα πας κ.λ.π. με ρώτησε και ήντα δα κάνεις αυριο. Λέω πρώτα θα πάω στη λαϊκη για προμήθιες και το απόγευμα θα πιάσω τα βουνά και τα λαγγάδια να δώ αν έχει ελιές φέτος. Ετσι γίνεται κάθε χρόνο και νομίζω ότι το ίδιο κάνουν οι περισσότεροι απόδημοι λιμνιώτες όταν γυρίζουν τα καλοκαίρια στο χωριό. Τις επόμενες μέρες βρήκα κιάλλους φίλους και γνωστούς και στήσαμε το παλιό απασπερήτικο στέκι όξω από το σπίτι μου με εκλεκτά μέλη Αννα Ψιμάρνη με τον ανδρα της τον Θωμα. Γιάννης Λουκάκης με την γυναίκα του, Μανώλης Κοττάκης με την δική του. παρεάκι οι γυναίκες και διπλα η ανδροπαρέα. Ιστορίες περιπέτειες ο καθένας τις δικές του καθόμαστε τα βράδια μεχρι τα μεσάνυχτα. Χθές είχα και μια ευχάριστη συνάντηση ενω καθόμαστε στο στέκι μας .Πέσασε η Μαρία του συγγενή (Απο τη μητέρα της) Γιώργη Δεμέτζου με τον πατέρα της και μηλήσαμε λιγάκι μου είπε οτι έβγαλε το χειμώνα διαβάζοντας τις ιστορίες μου, έτσι αποφάσησα να ανοίξω πάλι αυτό το κεφάλαιο και να γράψω πάλι. Για χάρη σου ξάδερφε Γιώργη θα γράφω πάλι να διαβάζεις τις ιστορίες να περάσεις και τον φετινό χειμώνα.