ΣΤΗΝ ΟΞΑ ΜΕΤΑ 53 ΧΡΌΝΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

Το είχα απωθημένο να ανεβώ στην οξά, αλλά πάντα κάτι τύχαινε

και δεν τα κατάφερνα. Φέτος μια και βρέθηκα στο χωριό είπα να μην αφήσω την ευκαιρία να πάει χαμένη. Βέβαια υπήρχε μια δυσκολία. Δεν είχα αυτοκίνητο μια και η κλούβα μου μετα από 42 χρόνια υπηρεσίας αποφάσισε να πάρει <σύνταξη> !! Ε αυτό δεν πρόκειται να μου γίνει εμπόδιο είπα . Θα ανεβώ στην οξά έστω κι αν χρειαστεί να πάω με τα πόδια !! ¨Όμως ο γείτονάς μου ο Γιώργης Πεδιαδίτης προσφέρθηκε να με πάρει στο αγροτικό του μέχρι τον καλό λάκο, κι από εκεί να ανεβούμε με τα πόδια στη κορυφή της οξάς που είναι η εκκλησία του τιμίου σταυρού. Η τελευταία φορά που το είχα επιχειρήσει αυτό ήταν το 1968 μετά το Πάσχα. Νεαρός 25ντάρης με άλλους νεότερους τότε, αποφασίσαμε να πάρουμε 10 κιλά μπριζόλες και να τις φάμε στην οξά, με την ευκαιρία που θα γιόρταζε η εκκλησία για την γιορτή της ζωοδόχου πηγής. Η άνοδος στη οξά αποδείχτηκε δύσκολη επιχείρηση. Τα χρόνια έχουν περάσει και τα πόδια δεν ανταποκρίνονται στα θέλει του μυαλού !!Όμως η επιθυμία ήταν δυνατότερη από τη κούραση και τον αέρα που λες και το έκανε επίτηδες να φυσά και όσο ανεβαίναμε στο βουνό όλο και πιο δυνατά σαν να ήθελε να μας εμποδίσει ν' ανεβούμε. Ήμαστε από τους πρώτους προσκυνητές. Ο παπάς μονο ήταν μπροστά μας με τους ψάλτες !! Επιτέλους τελείωσε αυτή η ατελείωτος ανηφόρα και φτάσαμε στην εκκλησία. Η εικόνα που βρήκα δεν μου άρεσε καθόλου. Παρόλο που η εκκλησία ήταν περιτριγυρισμένη με περίφραξη ο βοσκός που είχε τα πρόβατα του εκεί τριγύρω, τ' άφηνε και μπαίνανε στο περίβολο της εκκλησίας. Αισθανόμουνα ότι ήμασταν φυλακισμένοι !! Δεν μπορούσαμε ούτε να πάμε να δούμε τις δαχτυλιές του <σαραντάπηχου> !! Μη πας μου είπε ο ανιψιός μου ο Στεφανής θα στεναχωρηθείς. Είναι καλυμμένα με τα <προβατσουλιές> των οζών και τα χώματα που ρίχνουν περνώντας!! Θύμωσα με την αρχαιολογική υπηρεσία που δεν αφήνει να φτιάξουν δρόμο να ανεβαίνει στην εκκλησία αλλά αφήνει τους βοσκούς ανεξέλεγκτους να καταπατούν να βρωμίζουν και να καταστρέφουν ότι αρχαιολογικό υπάρχει εκεί !!! Η Θέα πάντως από εκεί πάνω σε αποζημίωνε και με το παραπάνω για ότι άσχημο είχα δει γύρο από την εκκλησία. Από τη σπιναλόγκα μέχρι τον Άγιο Νικόλαο και μέχρι τη παχιά άμμο και το καβούσι - αν είχε πιο καθαρή ατμόσφαιρα θα φαινόταν μέχρι τα χωριά της Σητείας-Όταν τελείωσε ο εκκλησιασμός κάτσαμε έξω από την αποθήκη της εκκλησίας και τσιμπήσαμε ότι είχαν φέρει οι προσκυνητές. Γαρίδες νηστήσιμα και φυσικά άρτο. Βγάλαμε και αναμνηστικές φωτογραφίες και πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Παρότι ήμουν κουρασμένος από την ανάβαση και την κατάβαση ήμουν ικανοποιημένος που είχα κάνει μια επιθυμία μου πραγματικότητα. Βοήθεια μας η χάρη του τιμίου σταυρού και την επόμενη φορά με το καλό.