ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΠΑΛΙΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΣΤΟ ΧΩΡΙΌ

Ηρθε επιτέλους η ώρα να βρεθώ στο χωριό μου να δώ παλιούς φίλους και συγγενείς και να γεμίσω τις <μπαταρίες> μου με το Λιμνιώτικο αρωμα των αναμνήσεων . Εδώ και δυό χρόνια που μας ταλαιπωρεί ο κορωνοϊός, μας έχει βάλει σε εμπάρκο σε πολλά θέλω μας και σε πολλές απαγορεύσεις.Η επιθυμία όμως να βρεθώ στο χωριό είναι πιο δυνατή και νικά τις όποιες απαγορεύσεις των <ειδικών> σχετικά με τις προφυλλαξεις για τον κορωνοϊό. Ετσι μολις ήρθα αφού πρωτα άνοιξα το πατρικό μου σταμάτησα στη μέση τσι αυλής και πήρα βαθιές ανάσες να ρουφήξω το οξυγόνο που μου προσφέρουν απλώχερα τα δέντρα της αυλής. Αλλο πραμα αυτός ο αερας της αυλής του πατρικού μου !! Σε κάνει πενήντα χρόνια νεώτερο !!! Σε ταξιδεύει στο παρελθόν στα παιδικά σου χρόνια και σε γεμίζει με γλυκές αναμνήσεις των νεανικών σου χρόνων. Μετά όταν ο ηλιος αποφάσισε να μας αφήσει να ανασάνουμε λιγάκι από τον καύσωνα που φέτος μας έχει αλλάξει τα φώτα, πήγα στη <προκυμαία> του χωριού που βρήσκονται τα εναπομήναντα καφενεία. Ποιά καφενεία δηλαδή που εχουν γίνει ξακουστές ταβέρνες !! Τα <κάτω καφενεία> που τωρα δεν είναι κάτω αλλά εχουν γίνει κιαυτά <πέρα>. Ο <Χριστίνης> αυτός τουλάχιστον είναι σταθερός στη παλιά του θέση !!! Και μετά μας τελείωσαν !! Πάει του Χαρίλαου, παει του Φιλόθεου, του καλιώροκωσταντή έγινε ,ταχυδρομείο, του Σωμπατή κλειστό. Ασε τα μέσα και τα κάτω καφενεία. Αυτά υπάρχουν μονο στις αναμνήσεις μας. Μωρέ καλώστονε εβρήκες επιτέλους το δρόμο κ'ήρθες ;; Με καλωσόρησε ο παιδικός μου φίλος και παλιός γείτονας μου ο Στέλιος Λεμπιδάκης. Αφού ήπαμε τα σχετικά πως τα πας κ.λ.π. με ρώτησε και ήντα δα κάνεις αυριο. Λέω πρώτα θα πάω στη λαϊκη για προμήθιες και το απόγευμα θα πιάσω τα βουνά και τα λαγγάδια να δώ αν έχει ελιές φέτος. Ετσι γίνεται κάθε χρόνο και νομίζω ότι το ίδιο κάνουν οι περισσότεροι απόδημοι λιμνιώτες όταν γυρίζουν τα καλοκαίρια στο χωριό. Τις επόμενες μέρες βρήκα κιάλλους φίλους και γνωστούς και στήσαμε το παλιό απασπερήτικο στέκι όξω από το σπίτι μου με εκλεκτά μέλη Αννα Ψιμάρνη με τον ανδρα της τον Θωμα. Γιάννης Λουκάκης με την γυναίκα του, Μανώλης Κοττάκης με την δική του. παρεάκι οι γυναίκες και διπλα η ανδροπαρέα. Ιστορίες περιπέτειες ο καθένας τις δικές του καθόμαστε τα βράδια μεχρι τα μεσάνυχτα. Χθές είχα και μια ευχάριστη συνάντηση ενω καθόμαστε στο στέκι μας .Πέσασε η Μαρία του συγγενή (Απο τη μητέρα της) Γιώργη Δεμέτζου με τον πατέρα της και μηλήσαμε λιγάκι μου είπε οτι έβγαλε το χειμώνα διαβάζοντας τις ιστορίες μου, έτσι αποφάσησα να ανοίξω πάλι αυτό το κεφάλαιο και να γράψω πάλι. Για χάρη σου ξάδερφε Γιώργη θα γράφω πάλι να διαβάζεις τις ιστορίες να περάσεις και τον φετινό χειμώνα.