Την αρχή της δεκαετίας του 50ηντα, όταν είχα αρχίσει να καταλαβαίνω τον κόσμο γύρο μου, τα πράματα ήταν πολύ διαφορετικά. Πρώτα οι άνθρωποι ήταν διαφορετικοί. τα ήθη και τα έθυμα ο τρόπος ζωής όλα ήταν αλλιώς. Οι δυνατότητες για μετακίνηση, για τροφοδοσία, συνθήκες εργασίας. μέσα εξυπηρέτησης του κόσμου και οτι άλλο σήμερα θεωρούμε δεδομένο, ήταν διαφορετικά ή δεν υπήρχαν και τίποτε δεν ήταν δεδομένο !!Μισθοτοί ήταν πολύ λίγοι. Ο δάσκαλος, ο Γραμματέας της κοινότητας, ο αγροφύλακας και ο ταχυδρόμος !!! τρεις μεσα σε ένα χωριό χιλίων κατοίκων τότε, με τους συνοικισμούς του. Τα μετόχια που λέγαμε τότε. Γεμάτα αθρώπους και τώρα ερείπια που όταν περνας δίπλα τους, αναρωτιέσαι αν κατοικούσαν κάποτε ανθρωποι εδώ (κυρίως οι νέοι). Οι παλιοί όμως ξέρουν γιατί το έζησαν. Ολοι οι άλλοι ζούσαν από τη Γή, ακόμα και αυτοί οι τρείς μησθωτοί. Δεν ήταν δα και καμιά περιουσία το μηνιάτικό τους. Απλώς είχαν μια αβάντα αν η γή δεν απέδιδε τα αναμενόμενα εισοδήματα. Οι ανθρωποι για να έχουν ένα πιάτο φαγητό στο τραπέζι τους έπρεπε να δουλεψουν για να το βρούν. Στο κήπο τους στα χωράφια, στο σταυλο τους (όλοι είχαν σταύλο τότε) και όσοι είχαν μιά δραχμή στον μπακάλη. Σουπερ μαρκετ, εστιατόρια και σουβλατζίδικα δεν υπήρχαν. Σοκολάτες βέβαια υπήρχαν και τότε, λίγο διαφορετικές βέβαια γιατί ήταν σε δέντρο και ορισμένη περίοδο. Μπορεί να δυσκολευόταν στο καθημερινό τους αλλά όλοι φρόντιζαν τις γιοτρές των χριστουγέννων και της πρωτοχρονιάς να υπάρχει κρέας στο γιορτινό τραπέζι. Να έχουν ένα σπιτικό γλυκό να κεράσουν κάποιον. Αλλοι μεγάλωναν γουρουνάκι άλλοι κατσικάκι. Ακόμα και οι πιό φτωχοί είχαν ένα κουνέλι μια γαλοπούλα στο τραπέζι τους. Βέβαια θυμάμαι ότι οτι πάντοτε οι πιο πλούσιοι φρόντιζαν για τους πιό φτωχούς του χωριού τα χριστούγεννα ώστε να μπορούν να κάνουν κι αυτοί, καλά χριστούγεννα. Για μας βέβαια που είμαστε τότε μικρά παιδιά τα χριστούγεννα και η πρωτοχρονιά ήταν ο Παράδεισος. Εκτός ότι λέγαμε τα ΄κάλαντα και μαζεύαμε χρήματα, πηγαίναμε το πιάτο με τα μελομακάρουνα και τους κουραμπιέδες στους κοντινούς συγγενείς και μας έδειναν χρήματα. Μας έκαναν την καλή χέρα. Είιχαμε τις διακοπες των χριστουγέννων από το σχολειό και δεν είχαμε μαθήματα για να διαβάζουμε. Τι άλλο θέλαμε ; Και για να μην ξεχάσω. Πάντοτε τα Χριστούγεννα μας έπερναν και κάποιο καινούργιο ρούχο ή παπούτσι, για να μην μας κατουρίσει το πουλί αν φορούσαμε παλιά. Οι μεγαλύτεροι θα τα θυμούμαστε με νοσταλγία. Και θα θέλαμε οι ανθρωποι του σήμερα να είχαν τη ζεστασιά και αθρωπιά εκείνων των παλιών ανθρώπων. Χρόνια πολλά Λιμνιώτες όπου κιαν είστε και με το καλό ο καινούργιος χρόνος. να είναι καλύτερος απ' αυτόν που φεύγει.
Περίφημα!!!! Πάρα πολλά ενθύμια ο πατέρας μου ήταν από τις Λιμνες και εμείς τα χρόνια της Ιταλικής κατοχής μέναμε στο Χουμεριακο. Θυμάμαι ας ήμουν και μικρός όλα αυτά που γράφεται και πάρα πολλά άλλα. Αναφέρεται και τον παιδικό σας φίλο Στέλιο Λεμπιδακη είναι
ΑπάντησηΔιαγραφήπρώτος μου ξάδελφος και έχουμε την ίδια ηλικία. Ο πατέρας του είχε καφενείο στο τώρα κάτω καφενεία του Νίκου Καλλιωρακη. Καλό σας βράδυ χάρηκα πολύ και σας ευχαριστω