ΤΟ ΑΙΜΑ ΝΕΡΟ ΔΕΝ ΓΥΝΕΤΑΙ

Σε παλαιότερες ιστορίες λέγαμε για τον Μπάρμπα μου τον Γιώργη τον ενωματάρχη, αδερφό της Μάνας μου που παντρεύτηκε στη Σπάρτη και έμεινε εκεί. Φέτος που πήγα στο χωριό (Λίμνες) βρήκα τον εγγονό του Γιώργο (από τον γιό του Ανδρέα) που ειχε έρθει και περυσι αλλά δεν ετυχε να τον συναντήσω. Του άρεσε ο τόπος και ήθελε να με συναντήσει γιατί του έλεγαν οτι εχουμε την ιδια φατσα με τον πατέρα του !!Έτσι για πρωτη φορά συναντηθήκαμε στο σπίτι του ανηψιού μου Μανωλη Κοκολάκη (του Μπουζουκλή). Ειχε ερθει με την Γυναίκα του φέτος και τους γιούς του Ανδρέα και Τζιο (Γεωργιος-Ανδρεας Κοκολάκης).Περυσι ειχε φέρει τα κορίτσια του. Απο ότι μου είπε εχει πέντε παιδιά. Εχει δύο αγόρια από την πρώτη γυναίκα του που ηταν Γερμανίδα και τρια από την δευτερη δυο κορίτσια και ενα αγόρι. Ο πρωτος γιός του ο Ανδρέας ειναι 33 χρονών.Δούλέυει στη Γερμανία και εκεί μένει τον περισσότερο καιρό. ¨Ηθελε να γνωρίσει το χωριό, να δει που ζούσαν οι προγόνοι του και τον πήγα μια βόλτα. Δεν ήξερε Ελληνικά, ορισμένα πράγματα τα καταλάβαινε αλλά συνονογιόμασταν στα εγκλεζικα μια και ήξερα κάμποσα από τις εκπαιδεύσεις μου στο εξωτερικο για την Εναεριο κυκλοφορία. Τον Πήγα στο παλιο σπίτι του Κοκολομανώλη αδελφού του προπάπου του και της Μάνας μου. Του εδειξα που ηταν το σπίτι του Κοκολομιχάλη πατέρα της Μάνας μου και παπού του παπού του !! Του εδειξα τη φωτοφραφία του πρώτου Ανδρέα της οικογενείας, αδερφό της Μάνας μου και του προπάπου του από τον οποίο πηραν το ονομα αυτός και ο παπούς του. Σκοτώθηκε το 1917 στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο σε ηληκία 21 ετών, στη μάχη της Δοϊράνης. Από ότι μου είπε του εδειξαν στο μνημείο των πεσόντων του χωριού, το ονομα του προγόνου του γραμμένο στη μαρμάρινη πλάκα μαζί με αλλους πεσόντες. Ο ανηψιός Γεώργιος Κοκολάκης του Ανδρέα ήθελε να μας κάνει το τραπέζι και μας κάλεσε να φαμε στη ταβέρνα του αλλου ανηψιού Μιχάλη Κοκολάκη στον Αγιο Νικόλαο. Μαζεύτηκαν λοιπόν στη ταβέρνα ολο το σόϊ -όσοι μπορούσαν- και εγινε η γνωριμία με ολα τα μελη της οικογένειας του ανηψιού, την γυναίκα του μια πολύ συμπαθητικη γυναίκα που εμοιαζε πολύ με ελληνιδα και τον μικρό γιό του με το παράξενο όνομα που εχει πολύ μεγάλο ΙQ και εχει υποτροφία στο σχολείο που πηγαίνει. Μου ειπε για την δουλειά του και οτι του αρέσει πολύ το Μεραμπέλλο, μαλιστα σκέπτεται να αγοράσει καποιο σπίτι και να ερχεται να κάνει τις καλοκαιρινές διακοπες του εδω, να βλέπει και τους συγγενείς. Τελικά οπου κιαν πάνε οι Έλληνες σε όλο τον κόσμο στην Ελλάδα ξαναγυρίζουν για να βρουν τους συγγενείς τους και τις ρίζες τους. Οπως έλεγε η συχωρεμένη Μάνα μου το αίμα νερό δεν γίνεται !!

Εκδρομη με τραινο μια Μεγαλη Πεμπτη

Οταν ημουν στη Θεσσαλονικη την Μεγαλη εβδομαδα το 1965 ο Γαμπρος μου ο Τασος μου εκανε την προταση να παμε μια βολτα με το τραινο στα ανω πορογια της Δραμας να παρουμε ενα αρνι να το σουβλησουμε την ημερα του Πασχα. Την Μεγαλη Πεμπτη πρωι-πρωι πηραμε το τραινο και πηγαμε στα ανω πορογια. Οταν φτασαμε στο σταθμο της λιμνης Δοηρανης ειδα απεναντυ απο το κτηριο του σταθμου ενα καφενείο.Η ταμπελα εγραφε .Καφενειο η ωραια κρητη. Και στο κατω μερος, Ανδρεα Κοκολάκη. Το τραινο ομως δεν σταματησε για πολυ.ετσι δεν μπορεσα να κατεβω και να ρωτησω τον καφετζη απο που ηταν.Το ειπα στον γαμπρο μου και αυτος ειπε αν εχομε ωρα στο γυρισμο να κατεβεις να ρωτησεις. Αλλα γιατι σου εκανε εντυπωση με ρωτησε. Μου ηρθε μια σκεψη τρελή, μηπως ο καφετζης ειναι ο Μπαρμπας μου που χαθηκε στη Μαχη της Δοηρανης το 1917 (τον εδωσαν αγνωουμενο γιατι δεν βρεθηκε πτωμα).Τον ελεγαν κι αυτόν Ανδρεα Κοκολακη και ηταν αδερφος της μητερας μου. Ο Τασος γελασε και μου ειπε οτι αυτα μονο στο σινεμα γινονται. Πηγαμε λοιπον στο χωριο βρηκαμε τον αθρωπο που ειχε μηλησει στο τηλεφωνο και πηραμε σφαμμενο το αρνι. Στον γυρισμο το τραινο σταματησε στον σταθμο της Δοηρανης και ο σταθμαρχης ειπε οτι θα περιμενει το τραινο να περασει μια αλλη αμαξοστηχια για 20 λεπτα περιπου και οσοι θελουνε να κατεβουν αλλα να μην απομακρινθουν. Το δικο μας τραινο ηταν τσουφ-τσουφ καρβουνιαρης !!Αν εβγαζες το κεφαλι σου εξω απο το παραθυρο, απο λευκός γινοσουνα αραπης !! Το αλλο ηταν οτομοτρίς (πετρελαιο). Ετσι κατεβηκα και πηγα και βρηκα τον καφετζη. Ηταν περιπου γυρο στα 50, επομενως δεν μπορει να ηταν ο Μπαρμπας μου που αν ζουσε θα ηταν 69 χρονων. Τον ρωτησα απο που ηταν και μου ειπε οτι ο πατερας του ηταν απο τα Ηρακλειοτηκα. Του ειπα την ιστορια του Μπαρμπα μου και μου απαντησε μακαρυ να ημουνα εγω. Ο πατερας του ηταν χωροφυλακας και παντρευτηκε απο τη Δοηρανη και εμεινε εκει, Πιασαμε τη κουβεντα και με ρωτησε πως βρεθηκα εκει. Τα ειπαμε για λιγο και στο τελος χαιρετηστηκαμε και με κατεβοδωσε λεγοντας μου. Ολοι οι κοκολιδες ημαστε συγγενεις γιαυτο οποτε σε βγαλει ο δρομος εδω, να ρθεις να με βρεις να σε φιλοξενησω στο σπιτι μου ανηψο, Επαε πανω που ειμαι, δεν βρισκεις ευκολα κρητικούς.