Παρασκευή 8 Απριλίου 2016

ΟΙ ΧΟΧΛΙΔΟΛΟΟΙ

Ηταν μεγάλη σαρακοστή, κάπου στην δεκαετία του πενήντα, Μάρτης μήνας. Πότε με τις λιακάδες του και πότε με τις βροχές και τα κρύα του. Μάρτης είναι χάδια κάνει πότε κλαίει και πότε γελάει, Έλεγε το αναγνωστικό της τρίτης Δημοτικού. Η σημερινή μέρα ομως δεν ηταν ούτε καλοκαιρινη αλλά ούτε και χειμωνιάτικη. Απο το πρωί ο καιρός ηταν συνεφιασμένος, αλλά δεν εκανε κρύο. Η Μάνα μου το πρωί που έφυγα για το Σχολιό μου είπε να πάρω την ομπρέλα καλού κακού γιατι μπορεί να βρέξει. Ευτυχώς δεν έβρεξε αλλά στον αέρα υπήρχε εκείνη η χαρακτηριστική μυρωδιά που σου δυναμώνει το αίσθημα οτι οπου να'ναι θα βρέξει. Σκεπτόσουνα οτι μπορεί τα σύννεφα να μην έβρεξαν το πρωί αλλά σύγουρα το απόγευμα θα βρέξει. Δεν μπορει, θα ρίξει μια βροχούλα, σκεπτόμουνα και συχρόνως το ευχόμουνα κιόλας. Μια μπατάγια που έλεγε η θειά μου η Καδιανή. Ο αέρας φυσούσε λιγο απο την ανατολή αλλά οπως περνούσε η ωρα και ερχόταν το απόγευμα σταμάτησε τελείως να φυσάει.Τα σύννεφα πύκνοσαν, γεμισαν τον ουρανό και οι πρώτες στάλες δεν άργησαν να πέσουν στη γή. Αρχισε να μυρίζει το χώμα εκείνη τη μυρωδιά της βροχής. Εβρεχε κάμποση ώρα. Μετά σταμάτησε η βροχή και τα σύννεφα αρχησαν να αποχωρούν σιγά σιγα απο τον ουρανό, απως αποχωρούσε και ο ηλιος που κρύφτηκε πίσω από τα βουνά της Λαγκάδας. Μωρε καλή μπατάγια έβγαλε, θα βγούν οι χοχλοί απόψε. Ειπε η θειά μου. Μετά γυρνόνταν σε μένα με ρώτησε. Θάρθεις να πάμε στους χοχλιούς το βράδυ; Δεν είχα ξαναπάει στούς χοχλιούς νύχτα, παρόλο που μου άρεσε που τους έβλεπα πολλές φορές που γέμιζαν τη Μάχα με φώτα από τα φαναράκια που κρατούσαν οι χοχλιδολόοι, οπως τους λέγαμε και γέμιζαν τα βουνα με φώτα σαν ενας τεράστιος πολυέλαιος. Η σκέψη και μόνο οτι θα πήγαινα να μαζέψω χοχλιούς τη νύχτα με το φαναράκι με γέμιζε με ενθουσιασμό. Ομως θα πρεπε να πάρω τη σχετική εγκριση για την νυκτερινή έξοδο. Πήγα λοιπόν στη Μάνα μου και της ειπα οτι η θεια θέλει να με πάρει στους χοχλιούς το βράδυ. Όταν μου ειπε οτι θα ερθει κιαυτή και θα πάμε ολοι μαζί, άρχισα να χοροπηδώ από τη χαρά μου. Περίμενα ποτε θα νυκτώσει και δεν κρατιομουνα. Αφού νύκτωσε επιτέλους, πήραμε τα απαραίτητα για την συλλογή των χοχλιών- φαναράκι, εφεδρικός φακός στη τσέπη για κάθε ενδεχόμενο, αναπτήρας μη τυχον και σβησει το φαναράκι να το ξαναανάψουμε και το καλάθι που θα βάζαμε τους χοχλιούς. Η παρέα ξεκίνησε από το σπίτι των θειάδων μου. Η Μάνα μου, η θεια η Καδιανή, η γειτόνησα η Σοφία του Λεμπίδη και εγώ. Μπήκαμε από το κάτω Σχολειό στα αλώνια στο αεροδρόμιο και απο εκεί συνεχίσαμε στην Αγία Παρασκευή. Μάζεύαμε τους χοχλιούς απο τα κλαδια και τα χόρτα και στους βάζαμε στα καλάθια. Συναντήσαμε και αλλους χοχλιδολόους και αρκετούς συνομηλικούς μου και μεγαλύτερους. Ειχαν σχεδόν γεμίσει τα καλάθια μας φτάνοτας στη πλαγιά κάτω απο τους βορνούς μύλους. Η μάνα μου πρότεινε να γυρίσουμε πίσω και μεχρι να φτάσουμε στο χωριό θα γεμίζαμε τα καλάθια μας. Πίασαμε τα χωράφια δίπλα από την στενή στράτα γυρνότας στο χωριό και μεχρι να φτάσουμε στου Πατερ Ευτύχιου το σπίτι που ηταν το τελευταίο σπίτι από την στενή στράτα ειχαν γεμίσει τα καλάθια μας. Οταν φτάσαμε σπίτι μας περίμενε η θειάμου η Μαρία που δεν ειχε ερθει μαζί μας γιατι πονούσαν τα πόδια της. Βρε καλώς τους χοχλιδολόους, μας καλωσορισε η θειά μου και μετα απεφθυνόμενη σε μένα ρώτησε. Ο καινούργιος χοχλιδολόγος γέμισε το καλάθι του ; Ναι θεία και μόνο με χοντρούς και μεγάλους που μάρέσουν, απάντησα. Έβαλε τους χοχλιούς σε μια κόφα που βάζαμε τα σταφύλια στον τρύγο των αμπελιών, κι εβαλε κληματοβεργες και αλλά κλαδιά για να ανεβούν οι χοχλοί και τους έριξε αλέυρι για να φάνε να καθαρίσουνε οπως έλεγε η Μάνα μου. Μετά απο καμποσο καιρό θα ηταν καθαροί και ετοιμοι για το τηγάνι ή το τσικάλι ανάλογα πως τους προτημούσε ο καθένας. Εγώ πάντως τους ηθελα μπουμπουριστούς στο τηγάνι !! Αυτή ηταν η πρωτη φορά που εγινα νυκτερινός χοχλιδολόγος. Ακολούθησαν και άλλες φορές μέχρι που τελείωσα το Γυμνάσιο και έφυγα από το χωριό. Τωρα πια ουτε χοχλοί υπάρχουν ούτε χοχλιδολόοι. Οι εποχες εχουν αλλάξει. Οι αλβανοί, οι βούλγαροι και τα φυτοφάμακα εχουν εξαφανίσει τους χοχλιούς και χωρίς χοχλιούς δεν υπάρχουν χοχλιδολόοι !!!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου