Σημερα θα βαλω ενα αλλο τραγουδακι που το ελεγε η θεια Σηφογιωργενα στην
κορη της. Αυτο το τραγουδι με μικρες παραλαγες το ειχα ακουσει οταν ημουνα
μικρος και απο τη θεια μου τη Μαρια, μεγαλυτερη αδελφη της Μανας μου.
Γενικα αυτα τα τραγουδακια ειχαν βγει γυρω στα 1800 - 1900. Αλλα ισως ειναι
και παλαιοτερα. Το σημερινο τραγουδακι μιλαει για μια κοπελια που ο ανδρας
της ελειπε πολλα χρονια στην ξενιτια και οταν γυρισε δεν τον γνωρισε.......
......................................................................................
.....................................
Κορη με τα ξανθα μαλια και μικροπαντρεμενη
τον ανδρα της αναζητα και καθεται και κλαιει...........................................
...........................................................................
...................................................... Κανει σταφυλι ραζακι και το κρασι μοσχατο.
Αυτα ναι σημαδια της αυλης τα ξερει ο κοσμος ολος,
Πες μου σημαδια του σπιτιου και τοτε θα πιστεψω.
Και φεγγει σου και ντυνεσαι και βαζεις τα καλα σου.
Ξενε μου εσυ σαι ο ανδρας μου εσυ σαι κι ο καλος μου.
Δευτέρα 16 Οκτωβρίου 2017
ΠΑΛΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΤΗΣ ΣΗΦΟΓΙΩΡΓΕΝΑΣ
Χιλια λοϊγγια ηδωκα, χιλια παλια κοσαρια
Καβαλικευουν τάλογα σαν τα πουλια πετουνε,
Σκωσου γιατρε, σκωσου γιατρε να παμε στ'αρρωσταρη
Οταν εφτασαν στο χωριο και μπηκε στ'ονταδακι
Να παν του φερουν τ'αλογο αμεσως για να πιενει
Τρια μερονυχτα θα ζει κι υστερα θα ποθαινει
Διδεις μου Μα την αδεια να παω στ'αρρωσταρη