Τη εποχή που ο δάσκαλος ο Πεδιαδίτης ήθελε να μαζευόμαστε στο κάτω σχολειό και να παίζουμε εκεί και οχι στους δρόμους του χωριού και να αναστατωνουμε τους αθρώπους, μου είχε πεί σαν αρχηγός που ήμουνα τότες και ασχολούμουνα με τα αθλητικά να μάθω στους μικρότερους να ασχοληθούν με τα αθλήματα του στίβου.- Τα θεωρούσε λιγοτερο ζημιάρικα απο το ποδόσφαιρο που καμιά φορά η μπάλα πήγαινε αλλού και έκανε ζημιές.- Δηλαδή να ρίχνουν σφαίρα και δίσκο. Να τρέχουν μικρές και μεσαίες αποστάσεις (100μέτρα, 400 μέτρα 1000μέτρα και 3000 μέτρα). Να πηδούν ύψος, μήκος και τρηπλούν. Είχα πάρει δυό σφαίρες από το Γυμνάσιο και τους έδιχνα πως ρίχνουν σφαιροβολία. Ο Παπά Νικολής ο Λαζαράκης ήθελε να του μάθω να ρίχνει και δίσκο. Αλλά δίσκος δεν υπήρχε και έτσι για δίσκο αναγκαστήκαμε να χρησιμοποιήσαμε πετρες πλακοτές από τις πλακούρες του βορά. Μονο που ο παπά Νικολής ήταν δυνατό κοπέλι και οι πέτρες πήγαιναν μακρυά στα κεραμίδια του σπιτιού του Μαστρομανώλη!! Επόμενο ήταν ο Μαστρομανώλης να έπερνε στο κυνήγι τον δισκοβόλο και τους βοηθούς του. Επειδή λοιπόν ήταν επικίνδυνο να σπάσει και κανενούς από τους θεατές το κεφάλι, τους είχα απαγορεύσει να ρίχνουν δίσκο στο κάτω σχολειό. Και μόνο ο παπά Νοκολής που είχε μάθει τον παλμό να ρίχνει και μακριά όλοι οι άλλοι. Μερικοί Θεώρησαν όμως καλό να πάνε στο πάνω σχολειό που δεν υπήρχαν σπίτια κοντά για να κάνουν κάποια ζημιά. Ο παπά Νικολής είχε μάθει να ρίχνει και πρόσεχε, αλλά κάποιοι άλλοι που τον παρακολουθούσαν και ήθελαν και αυτοί να ρίξουν δίσκο, οταν εφυγε ο παπά Νικολής και πηρε μαζί του τους δίσκους, σκέφτηκαν να ανοίξουν την αποθήκη του σχολειού και να πάρουν τον δίσκο της μιας οκάς που τους ερχόταν καλύτερα στο χέρι και να κάνουν "προπόνηση" και αυτοί στη δισκοβολία. Μια και ο παπά Νικολής δεν τους έδινε τους δικούς του πέτρινους "δίσκους". Η παρέα λοιπόν που ήταν μικρότεροι από τον παπά σε ηλικία. Απόντος και του παπά αλλα και κάποιου άλλου μεγαλύτερου, αρχισε να ρίχνει την οκά για δίσκο. Ο διάλος ομως εχει πολλά ποδάρια !! Κάποια φορά η οκά φεύγει πλάγια και κτυπά στο μέτωπο κάποιο από την παρέα που παρακολουθούσε. Η παρέα τρομοκρατήται, βάζει τις φωνές, κάποιος αθρωπος που ήταν κοντά στους κήπους ακούει τις φωνές τους και φέρνει τον "νοσοκόμο" του χωριού τον Αλέκο τον Βαρδαβά. Αυτός διαπιστώνει οτι έχει σπάσει το κόκαλο και τον βάζει σε ενα αυτοκίνητο για το νοσοκομείο του Αγίου Νικολάου. Ο πατέρας του τραυματία μαθαίνει από τον Βαρδαβά το περιστατικό γίνεται έξαλος. Ψάχνει να με βρεί επειδή του ήπαν μερικοί καλοθελητές οτι εγώ φταίω που τους μαθαίνω τέτοια πράμματα. Ο δάσκαλος προσπαθεί να τον λογικέψει αλλά βρήσκει κιαυτός τον μπελλά του!!! Και εσύ φταίς που τον έβαλες να τους μαθαίνει τέτοια πράμματα να σπάνε τσι κεφαλές τους και τα κεραμίδια των αθρώπων!! Τι να κάνει ο δάσκαλος, έρχετε και με βρήσκει στο κάτω σχολειό. Φυγε από το χωριό πάνε στου Μπάρμπα σου στον Αγιο ή όπου αλλού θέλεις γιατί εσπασανε την κεφαλή με μια οκά του ανηψιού μου και ο πατέρας του σε γυρεύει (οχι για καλό βέβαια). Τι να κάνω σκέφτομαι οτι στον Αγιο δεν ειναι μερος να κρυφτώ, θα με βρεί και ετσι πέρνω τη Μάχα και πάω στη Φουρνή στου φίλου μου και συμαθητή μου Τσαγκαράκη το σπίτι. Ειχα ξαναπάει κιάλλες φορές και εμεινα ενα βράδυ. Τωρα ομως έκατσα μερικές μέρες μέχρι να βγεί από το Νοσοκομείο ο τραυματίας και να ησυχάσουν τα πνεύματα στο χωριό. Εντομεταξύ οι λογικότεροι του χωριού ειχαν πιάσει τον πατέρα του και του εξηγησαν οτι δεν φτάίει ούτε ο δάσκαλος ούτε εγώ που άνοιξαν την αποθήκη ο γιός του και η παρέα του και πήραν την οκά και την έπαιζαν δίσκο και σπάσανε το κεφάλι του γιού του. Ετσι αρχησε να ηρεμεί και να καταλαβαίνει οτι ειχαν δίκιο. Βέβαια η υπόλοιπη παρέα δεν γλητωσε το σχετικό ξύλο από τους πατεράδες τους. Πολύ αργότερα οταν ειχα πια τελειώσει το Γυμνάσιο, ο πατέρας του τραυματία μου είπε "Μπορεί να μην εφταιγες εσύ που σπάσανε την κεφαλή του γιού μου, αλλά αμα σ'έπιανα τότε στα χέρια μου θα σε μισέρωνα. Καλά έκανες που εφυγες από το χωριό γιατι θα γινόταν μεγάλος καυγάς με τους μπαρμπάδες σου." Αυτά γινόταν τον Αύγουστο του 1961.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου