Ο ΠΟΝΗΡΟΣ ΚΑΙ ΟΜΠΟΥΝΤΑΛΑΣ ΚΟΥΝΙΑΔΟΣ

Χθες το απογευμα καθομαστε στη μπλακοσια του Χριστινη μια παρεα απο τα παλια. Εγω ο Μανωλης Δεμετζος του Νικηστρατου, Νικος Γωνιωτακης, Σταυρος Κοκολακης, Γιαννης Λουκακης και αναπολουσαμε τα παλια. Καιρο ειχαμε να βρεθουμε τοσοι μαζι. Ο Γιαννης λοιπον μου ειπε μια ιστορια απο τα παλια για να τη γραψω αλλα μου ειπε για ευνοητους λογους επειδη ακομα ζουνε οι μετεχοντες στην ιστορια να μην γραψω ονοματα. Λοιπον η Ιστορια αναφερεται σε δυο κουνιαδακια. Ο ενας εκανε τον μαστορας στις οικοδομες ο αλλος ηταν αγροτης αλλα χεροδυναμος οπως οι περισσοτεροι αγροτες της εποχης. Ο αγροτης κουνιαδος ειχε ενα κολυτο φιλο της ιδιας κατηγοριας που κανανε παρεα σαν τους χιοτες. Οι κουνιαδοι λοιπον ειχαν φητεψει πατατες μαζι συμισακες. Ηλθε ο καιρος να πανε να τις βγαλουν. Ο πονηρος κουνιαδος που ηταν και κνεκνεφεσης (αδυνατος) πηγε και βρηκε τον κουνιαδο του που καθοταν με το φιλο του και επαιζαν κολτσινα στο καφενειο . Σκοθητε μωρε να πα να βγαλουμε τσι πατατες απο το χωραφι. Ε να παμε να παρουμε τα σκαπεθια ειπε ο αγροτης κουνιαδος. Οϊ δε δα παρουεμ τα σκαπεθια, ειπε ο πονηρος κουνιαδος γιατι δα κατακοψομε τσι πατατες και θα τσι χαλασουμε.Απαντησε ο πονηρος κουνιαδος.Κιμε πως δα τσι βγαλουμε, ρωτησε ο φιλος του αγροτη κουνιαδο. Θα πατε να παρετε το αλετρι να το φερετε στο χωταφι. Ειπε ο πονηρος κουνιαδος. Πηγανε λοιπον οι φιλοι αγροτες και πηρανε το αλετρι και το πηγανε στο χωραφι με τσι πατατες. ΣΕ λιγο ηρθε και ο πονηρος κουνιαδος. Πουνε μωρε τα βουγια, ρωτα ο κουνιαδος του. Τι να τα κανουμε τα βουγια του λεει ο πονηρος που ειχε σχεδιασει ολη την ιστορια στο μυαλο του σκεφτομενως πως τετοια βουγια που ειστε δεν χριαζονται κι αλλα βουγια. Κιαμε ποιος δα σερνει το αλετρι του λεει ο αγροτης κουνιαδος. Εσεις οι δυο που ειστε χεροδυναμοι τους λεει και βαζει το χερι στο στομα του για να τον μπαρουν τα γελια. Τελικα τους εζεψε στο αλετρι και σαν μαστορας που ηταν αυτος εκατσε πισω απο τ'αλετρι και βγαλανε τις πατατες. Οποιος δεν εχει μυαλο εχει χερια. Αυτα συνεβαι ναν πριν καμια πενηνταρια χρονια πριν στο χωριο μας.