Δευτέρα 9 Ιανουαρίου 2023

ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ ΜΕ ΝΥΚΤΕΡΙΝΟ ΠΕΡΙΠΑΤΟ ΣΕ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ

Ολοι μας έχουμε δει στο σινεμά τουλάχιστο μια ταινια τρόμου με αγγλικά νεκτροταεία με γκριζους τάφους με αγάλματα. Όταν λοιπόν ημουν στη Αγγλία για μετεκπαίδευση στην εναέρια κυκλοφορία συνέβει το περιστατικό που θας σας περιγράψω στη σημερινη ιστορία. Ηταν χειμώνας μήνας φλεβάρης.Ο καιρός ηταν αρκετά καλός για τετοιο μήνα στη νότιο Αγγλία. Η ωρα ηταν γύρω στις 5 το απόγγευμα πήρα το αστικό λεωφορείο καικατέβηκα στο κέντρο της πόλης για να στείλω ενα γράμμα στη Μάνα μου. Το ταχυδρομείο ηταν στην αφετηρεία των λεωφορείων. Κατέβαίνοντας από το λεωφορείο κρατόντας μια ομπρέλα σας γνήσιος αγγλος τσεντελμαν, κατευθηνθηκα στο ταχυδρομείο για να στείλω το γράμμα περπατόντας, ακούω μια σφυρά πισω μου και γυρίζοντας βλέπω ενα γνωστό συνάδελφο ελεκτή που ημασταν στη ιδια μονάδα. Ρε του λέω τι γυρευεις εδώ. Χθές ήρθαμε μου λεει και κατεβηκα να δώ τη πόλη.Ελα μαζί μου του λέω μη χαθεις και εγώ θα σου την δείξω αλλά θα περπατήσουμε. Τον πήγα στη παραλία του εδειξα τα κεντρικά κτήρια της πόλης και μετά πήγαμε σ'ένα ξενοδοχείο που ηταν πάρτμαν ενας φίλος που έκανα στη ταβέρνα που έπαιζα μπουζούκι τις Παρασκευές όταν δεν είχα διαβάσματα. Η ταβέρνα αυτή ηταν ελληνική με έλληνες μαγείρους και ολο το προσωπικό. Ημουν αρκετο καιρό στη πόλη και ειχα γνωριστεί με τον ιδιοκτητη και το προσωπικό. Κάποια μέρα που ειχα πάει ειδα ενα μπουζούκι κρεμασμένο στον τοίχο και ρώτησα τον ιδιοκτητη ποιανού ηταν. Μου ειπε οτι ηταν δικό του αλλά δεν ηξερε να το παίζει. Ηταν κάποιος ελληνας φοιτητής που επαιζε αλλά τωρα εχει γυρίσει πίσω στην Ελλάδα. Αυτός μου ειπε οτι έπαιζε λίγο κυθάρα. Το έπιασα λοιόν και επαιξα την φραγκοσυριανη. Αμάν μου λεει εσένα γύρεβα.Θα έρχεσαι να παίζεις εδώ Παρασκευή και Σάββατο. Δεν γίνετε του λεω γιατί εχω διαβασμα. Αντε να ερχομε την Παρασκευή. Συμφωνησαμε στη τιμή και καθε Παρασκευή η ταβέρνα ηταν γεμάτη. Ετσι γνώρισα τον μπάρτμαν και αρκετούς αλλους ελληνες και ξένους. Στη συνέχεια της ιστορίας ο μπαρτμαν μας κερασε μπυρες και μας ειπε αν θελαμε και καμια πιτσιρίκα μπορούσε να μας βρεί. Ο συνάδελφος δεν ηθελε γιατι δεν ειχε αγγλικά λεφτά, αλλα΄ηταν και επιφυλακτικός μια και δεν ήξερε πως ειναι τα πράμματα στη Αγγλία. Τελικά καταλήξαμε στη ταβέρνα, που μόλις μπήκα ήρθαν ολοι να με υποδεχθούν. Ο συνάδερφος με κοίταζε με απορία. Τι γινεται εδώ μου λέει.Θα δεις του λέω. Πιάνω το μπουζούκι και παίζω μερικά τραγουδάκια. Ο Θανάσης (ο ιδιοκτήτης) κρατούσε πάσο με την κιθάρα.Χαμός έγινε γέμισε το μαγαζί. Λεω παιδιά εγω ημουνα περαστηκός για να δείξω στο συνάδελφο τα κατατόπια της πόλης. Την Παρασκευή τα λέμε και φυγαμε με τον συνάδελφο . Μου λεει να πάρουμε το λεωφορείο .Τετοια ώρα δεν υπάρχει εδω σταματαν τις καθυμερινές στις 11 του απαντώ . Και πώς θα πάμε σπίτι μου λέει . Με τα ποδαράκια μας .Ετσι ξεκινήσαμε να πάμε στη συνοικία που μέναμε . Απ'οτι μου ήπε έμενε λιγο πιο πάνω απο εκείπου έμενα.Για να κόψομε δρόμο και να πάμε πιο γρήγορα σκέφτηκα να μπούμε σε ένα τεραστιο νεκροταφείο που ηταν στη διαδρομή μας να του κλανω και πλάκα μια και ηξερα οτι ηταν φοβιτσάρης. Ετσι δεν του ειπα που πάμε. Γνώριζα πως γινόταν εργασίες στο νεκροταφείο και ενα μερος από τον εξωτερικό τοίχο ηταν πεσμένο για να το φτιάξουν και επίσης η πόρτα που ηταν στο δρόμο μας ηταν ανοικτή γιατι την ειχε κτυπήσει κάποιο φορτηγό και ηθελε φτιάξιμο. Ειχαμε περάσει τη μέση του νεκροταφείου συζητόντας και καποια στηγμή με ρωτάει ο συνάδελφος.Τι ειναι εδώ και εχει αγαλματα και στήλες; Πάρκο που λέω . Εδώ η πόλης ειναι γεμάτη πάρκα μεγάλα οχι σαν τα δικά μας βγαινοντας από τη χαλασμένη πόρτα ειδε απο το φως του δρόμου τους τάφους και μου ειπε. Βρε που μέφερες σε νεκροταφείο. Οχι βρε ειναι κατι καινοτάφειο διαφόρων σπουδαίων αθρώπων και τα βάζουν στα πάρκα εδώ. Περπατόντας περάσαμε από το σπιτι που έμενα και το έδειξα στον συνάδελφο. Μάλιστα μου έκανε εντυπωση που ειχε φως στο σαλόνι .Συνεχισαμε και φτάσαμε στο σπίτι του συναδέλφου. Γιατ σταμάτησες ρωτάει.Γιατι φτάσαμε στο σπίτι που μένεις. Εισαι συγουρος με ρωτάει. Μου ειπες οτι μένεις σ'αυτον το δρόμο στο 24, βάλε το κλειδί και ανοιξε να μπεις.Τιλες ρε κιαν δεν ειναι να με δήρουν. Τότε πήγαινε στην αρχή του δρόμου και διαβασε τ'ονομα του. Πριτς μου λέει μαζί θα πάμε δε σου εχω καμία εμπιστοσύνη ακου να με πάει στο νεκροταφείο. Εσυ κάνεις τετοιες πλάκες να με παρατήσεις και εγώ ναψάχνω να βρώ αστυνομικό να μου βρει το σπίτι. Εβαλα τα γέλια και πηγαμε μαζί και ειδαμε την πινακίδα του δρόμου και κρατόντας με από το μανίκι για να μην του φύγω ξαναγυρίσαμε στο 24. Εβαλε το κλειδί και ανοιξε την πόρτα και τότε μονο αφησε το μανίκι μου. Αντε καλή νυχτα του λέω κιαν δεν βρήσκεις αυριο το σπίτι ελα να σε ξαναπάω. Φτάνοντας στο σπίτι που έμενα ειδα ακόμα φως στο σαλόνι, Ηταν η σπιτονοικοκερά πουμε ειχε δει που περνούσα προηγουμένως με τον συνάδερφο και μια και εχε αυπνιές έκατσε να δει τι έγινε. Της ειπα την ιστορία και έβαλε τα γέλια.Μου εφτιαξες το κεφι μου λέει .Αυριο θα το πώ στον Ριτσαρ (τον συζυγό της)και θα γελάει ολη μέρα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου