ΠΩΣ ΧΤΙΣΤΗΚΑΝ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΤΩΝ ΛΙΜΝΩΝ

Το ετος 1856 εγινε ενας μεγάλος σεισμός και πολλά σπίτια του χωριού επαθαν ζημιές και μερικά παλιά ισοπεδώθηκαν. Δεν γνωρίζω αν είχε και ανθρώπινα θύματα αλλά θα είχε αν ο τεράστιος βράχος που αποκολλήθηκε από τις τζανοφωτεινής τον δέτη, δεν σταματούσε ως δια μαγείας στους Αγιους Ανάργυρους. Κανονικά θα έπρεπε να φτάσει μέχρι τον ποταμό στου Χριστίνη. Φανταστήτε τι καταστροφή θα προκαλούσε και πόσους νεκρούς θα μετρούσανστο χωριό. Ομως η χάρη της Αγίας Μαρίνας και των Αγίων Αναργύρων σταμάτησε το βράχο πριν μπει μέσα στο χωρίο. Αφού λοιπόν οι Λιμνιώτες συνήλθαν απο τον σεισμό, οι προεστοί αποφάσησαν να εκμεταλευτούν αυτόν το τεράστιο όγκο από πέτρα. Ετσι έδωσαν εντολή στούς κτίστες του χωριού να σπάσουν τον βράχο και να κτίσουν με την πέτρα του ένα σχολείο που δεν υπήρχε μέχρι τότε στο χωριό. Διάλεξαν το μέρος που ήταν στην ανατολικά άκρη του χωριό έκαναν και μια μεγάλη αυλή και χτίσανε το πρώτο σχολείο του χωριού, το κάτω σχολειό. Οταν αργότερα ο πληθυσμός του χωριού μεγάλωσε και τα παιδία δεν χωρούσαν στο κάτω σχολειό, έχτισαν νέο μεγαλύτερο σχολειό το 1930, το πάνω σχολειό με τρεις μεγάλες αίθουσες δηδασκαλίας. Το τριθέσιο δημοτικό σχολείο Λιμνών, με τρεις δασκάλους. Απ' οτι μου έλεγαν για κάποιο διάστημα μέχρι το 1941 που κατέλαβαν την Κρήτη η Γερμανοί λειτουργούσαν και τα δυό σχολεία, αφού οι μαθητές ήταν πολλοί και δεν χωρούσαν μόνο στο ένα. Μάλιστα έφτιαξαν και ενα ακόμα σχολείο στην Αγία Πελαγία για να πηγαίνουν τα παιδιά από τα μετόχια των Λιμνών. Ηταν το πρώτο σχολειό που έκλησε την δεκαετία του 70. Σ' αυτό το σχολειό (το καινούργιο των Λιμνών) φοίτησα και εγώ από το 1949 μέχρι το 1955, με δασκάλους τους Γιάννη Λουκαράκη, Χρυσούλα Μαροειδή, Ροδάνθη Μαυρικάκη, και Δημήτρη Πεδιαδίτη στην τελευταία τάξη. Αυτό το σχολειό έφτασε να έχει πάνω από 100 μαθητές. Το σχολειό αυτό (πάνω σχολειό) έκλησε την δεκαετία του 1990-2000, γιατί μετά από κάποιο ισχυρό σεισμό, έπαθε αρκετές ζημιές και κρίθηκε επικίνδυνο για να γίνεται μάθημα σ' αυτό.  Τα παιδιά ξαναπήγαν στο παλιό (κάτω) σχολειό του 1858 αφού και τα παιδιά είχαν λιγοστέψει και τα χωρούσε. Φέτος λειτούργησε για τελευταία φορά  και έκλησε λόγω Καλικράτη, μετά από 153 χρόνια λειτουργίας του. Κλείσανε την κοινότητα, κλείσανε και σχολείο να δούμε τι άλλο θα μας κλείσουν !!!