Ηταν πριν το πόλεμο του σαράντα . Αυτοκίνητα δεν υπήρχαν στο χωριό μας. Αλλά ούτε και στα άλλα γύρω χωριά. Δεν ξέρω αν υπήρχαν στον Αγιο και στη Νεάπολη. Οι άνθρωποι για τις μετακινήσεις τους είχαν γαϊδουρια και μερικοί μουλάρια. Ελάχιστοι είχαν άλογα. Υπήρχαν και τρείς καραγογέριδες στο χωριό που μετέφεραν πράγματα στην Νεάπολη και στον Αγιο Νικόλαο με κάρα που ήταν τα φορτηγά της εποχής. Ο Κουτουρατζής ο Δημήτρης που πήγαινε μόνο στον Αγιο Νικόλαο. Ο Χειμώνης που πήγαινε κυρίως στη Νεάπολη και στα γύρω χωριά και ο Γρηγόρης ο Κατσούλης που πήγαινε παντού. Βόρτωναν βαρέλια με λάδι, αμύγδαλα, χαρούπια, κουκιά και οτι άλλο υπήρχε προς πώληση και τα πήγαιναν στους εμπόρους και έπαιρναν διάφορα πράγματα που τους παρήγγελναν οι χωριανοί έναντι αμοιβής ολίγων δραχμών ή τις περισσότερες φορές σε είδος. Κυρίως λάδι. Άλλοι πάλι έστελναν στους συγγενείς τους που έμεναν στην πολιτεία (Αγιο Νικόλαο ή Νεάπολη) διάφορα πράγματα, από φρούτα και λαχανικά μέχρι οτι μπορεί να βάλει το μυαλό σου για την εποχή εκείνη.
Αλλά για μικρότερα πράγματα είχαν τα ζωντανά τους μεταφορικά μέσα που είπαμε παραπάνω. Ξεκίνησε λοιπόν ο γείτονάς μας ο Μουσάς (Μιχάλης Μενεγάκης) πεθερός του Γιώργη του Βλάσση, να πάει με τον γάϊδαρο του στον Αγιο Νικόλαο που για λόγους συντομίας είχαμε κόψει το Νικόλαος και λέγαμε μόνο τον Αγιο. Που πας; μας ρωτούσαν, στον Αγιο λέγαμε !! Πήγε λοιπόν έκανε τις αγορές του και πήγε να πάρει τον γάιδαρο του που τον είχε αφήσει στο Νοσοκομείο απο πίσω στις χαρουπιές. Τότε το Νοσοκομείο που ήταν πολύ μικρό ήταν ξεκομέμο από τον υπόλοιπο Αγιο γιατί δεν υπήρχαν σπίτια κοντά παρα μονο κοντά στη λίμνη και πίσω από το Νοσοκομείο μέχρι τα πρώτα σπίτια ήταν χωράφια με χαρουπιές που έβοσκε τα πρόβατά του ο Μαυρονικολής μέχρι τα αράπικα που ήταν εκεί του είναι τώρα το μουσείο και ενα δημοτικό σχολείο. Βέβαια δρόμοι ασφαλτοστρωμένοι δεν υπήρχαν πολλοί τότε ο Κυριος δρόμος ήταν και εθνικός δρόμος που περνούσε Νεάπολη, Νικηθιανό, Λιμνες, Ξερόκαμπο και Αγιο Νικόλαο στο Νοσοκομείο και από εκεί στου Χαβάκη και στου Ανέστη το Φούρνο και κατέληγγε στο Λιμάνι. Ολοι οι άλλοι δρόμοι που υπήρχαν ήταν χωματόδρομοι. Ο Μουσάς λοιπόν αφού έκανε τις προμήθειες του, πήγε να πάρει το γάϊδαρό του να γυρίσει στο χωριό. Στον δρόμο συνάντησε τον φίλο του που είχε παραλάβει ενα καινούριο φορτηγό από το καράβι. Του λέει έλα να σε πάω στο χωριό. Ο Μουσάς ξέχασε και τον γάϊδαρο με την λαχτάρα να απολαύσει μια αυτοκινητάδα με το καινούριο φορτηγό του φίλου του. Φτάσανε στις Λίμνες και μαζεύτηκαν οι χωριανοί να δούν το φορτηγό. Όταν έφυγε το φορτηγό, ρωτούσαν τον Μουσά να τους πεί τις εντυπώσεις του από το φορτηγό. Οταν τελείωσε τον ρώτησε κάποιος χωριανός που τον είχε δεί το πρωί να φεύγει με τον γάϊδαρο του . Και τον γάϊδαρο σου ήντα τον έκαμες ; Και ο Μουσάς απάντησε . Πολυώρα πετούμαι να τον πάρω ; Δηλαδή σιγά το πράμμα μπροστά στην αυτοκινητάδα !! Πάω με τα πόδια και τον φέρνω !!Τότε ήθελες μια ώρα να πάς με τα πόδια στον ¨Αγιο και άλλη τόση να γυρίσεις !!! Από τότε έχει μείνει η ατάκα του Μουσά .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου