Ήταν παραμονές χριστουγέννων του 1963. Τότε ήμουνα φοιτητής στη Θεσσαλονίκη και θέλαμε να κατεβούμε στο χωριό να κάνουμε χριστούγεννα με τις οικογένειες μας. Περιμέναμε στο Σιδηροδρομικό Σταθμό της Θεσσαλονίκης το τραίνο intersity που θα ερχόταν από Γιουκοσλαβία για να πάμε στον Πειραιά. Μαζί μου ήταν και ο Στέλιος ο Λεμπιδάκης που υπηρετούσε φαντάρος στη Πτολεμαϊδα. Είναι αυτός που φαίνεται στη φωτογραφία ψαρομένος σταβόγαλος !! Περιμέναμε αλλά το τραίνο είχε καθυστέρηση λόγω χιονιού. Ετσι αποφασίσαμε να πάρουμε ένα <<πειρατικό>> ταξί και να πάμε Λάρισα για να μην χάσουμε το καράβι για την Κρήτη. Μπήκαμε 6 άτομα στο ταξί και ξεκινήσαμε για Λάρισα. Ομως έξω από την Θεσσαλονίκη το χιόνι ειχε στρωθεί για καλά στο δρόμο και σε μια στοφή κοντά στο Πλατί το ταξί που δεν είχε αλυσίδες, βγήκε έξω από το δρόμο.΄Ευτυχώς κανείς δεν έπαθε τίποτα. Εγώ και ο Στέλιος πήραμε τις βαλίτσες μας και σταματήσαμε ένα φορτηγό που είχε λακίκι. Ανεβήκαμε στη καρότσα του και μας πήγε στο σταθμό του τραίνο. Εκεί έφευγε μια οτομοτρίς για Κατερίνη. Μπήκαμε μέσα και στη Κατερίνη βρήκαμε το τραίνο που είχε φύγει πρίν τρεις ώρες από την Θεσσαλονίκη αλλά λόγω καιρού είχε καθυστερίσει και περίμενε να ανοίξουν τη γραμμή στα Τέμπη για να φύγει. Για καλή μας τύχη μόλις μπήκαμε στο τραίνο φύγαμε αμέσως μια και ειδοποίησαν ότι η γραμμή είχε καθαριστεί από τα χιόνια. Στον Πειραιά φτάσαμε βράδυ μετά από καθυστερίσεις και στάσεις του τραίνου. Πήγαμε τρέχοντας να προλάβουμε το πλοίο για το Ηράκλειο. Και ευτυχώς είχε καθυστερίσει και εδώ ο απόπλους γιατί υπήρχε πολύς κόσμος που ήθελε να ταξιδέψει και γινόταν ο χαμός. Οι λιμενικοί δεν άφηναν τον κόσμο να μπεί μέσα. Ο κόσμος έσπρωχνε να μπεί και στην αναμπουμπούλα μπήκαμε μέσα μαζί με τον Στέλιο. Τελικά το πλοίο έφυγε με το κατάστρωμα να είναι πατίσμε-πατώσε από την φοιτηταρία και τους φαντάρους. Ούτε εισητήριο βγάλαμε!! Που να βρούνε ακρη οι αξιωματικοί του πλοίου!! Ο καιρός ήταν χιονιάς και φυσσούμε παγωμένος βορειάς στο κατάστρωμα. Έριχνε αραιές νυφάδες χιονιού στα κεφάλια μας, όσες άφηνε ο αέρας να πέσουν στο κατάστρωμα του πλοίου. Βρήκαμε κιάλλους Λιμνιώτες που κατεβαίνανε κιαυτοί στο χωριό για τα χριστούγεννα. Τον Σταυρούλη τον Πεδιαδίτη, τον Μιχάλη τον Καλιώρη, τον Βαγγέλη του Τσιφτεδογιάννη, κιάλλους. Βάλαμε τις βαλίτσες κόντρα στον αέρα βορόσκιο να παντούν τον αέρα και μαζευτήκαμε απο πίσω, κοντά ο ένας με τον άλλο για να βγάλουμε τη νύχτα στο κατάστρωμα. Ο Βαγγέλης μάλιστα πήρε μια κουβέρτα και μπήκε σε μια βάσκα του πλοίου. Τράβηξε το μουσαμά-κάλυμα της και κοιμήθηκε εκεί μέσα γιατί έλεγε πως ήταν πιό ζεστά. Μετά από μερικές ώρες βγήκε ξηλιασμένος και ήρθε να ζεσταθεί μαζί μας. Οι περισσότεροι βέβαια δεν κλείσαμε μάτι όλη την νύχτα. Το πρωί φτάσαμε στο Ηράκλειο. Πήραμε το λεωφορείο για το χωριό κατακουρασμένοι, ταλαιπωριμένοι, αλλά χαρούμενοι που καταφέραμε να φτάσουμε στη Κρήτη και στο χωριό μας στι Λίμνες, να κάνουμε χριστούγεννα και γιορτές με τις οικογένειες μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου